Wyróżnianie w modelu i7W spełnia dodatkową rolę ponad to, co oferuje wynagradzanie (patrz wcześniejszy post z 8 maja). Mianowicie ma na celu uwypuklenie i podkreślanie wyjątkowych cech i zasobów zawodnika. Jeśli bramkarka dowiaduje się, że jej umiejętności obrony rzutów karnych wyrastają ponad przeciętność w regionie, a jej pracowitość nie mieści się w skali, w którą do tej pory wierzyła jej trenerka, to podwyższenie samooceny zawodniczki po takim komentarzu staje się jasne. Jeśli takie wyróżnienie nastąpi publicznie – tym większy jego skutek!

Wyróżnienie oczywiście może objąć całą drużynę: „Dziewczęta, to co dziś pokazałyście na treningu zasługuje na największy podziw. Pracowitość, koncentracje, duch zespołu – po prostu super sprawa. Dziękuję Wam za włożone serce: już długo nie pamiętam takiego skupienia z Waszej strony. Brawo!” Taka pochwała wzmacnia zespołowe poczucie skuteczności – przydaje się w momentach walki sportowej, gdy ostatni szybki atak może zadecydować o wyniku meczu. To również cegiełka w budowaniu i wzmacnianiu relacji trenerki z zawodniczkami oraz inwestycja w dobra atmosferę w zespole.

Tak jak we wcześniejszych wpisach, zachęcamy Was do obejmowania oddziaływaniem trenerskim również sfery życia pozasportowego. Co za tym idzie, można wyróżniać indywidualnie, bądź zespołowo za osiągnięcia w nauce szkolnej czy na studiach, za poświęcony czas wolny jako woluntariusze w pobliskim schronisku dla zwierząt, za pomoc przy Facebook’u drużyny, czy klubu. Trener, który uważnie słucha i wie co się dzieje w życiu swoich podopiecznych znajdzie wystarczająco faktów, by co kilka spotkań mieć za co wyróżnić przynajmniej jedną osobę.

Gwoli ścisłości, nagradza się by zwiększyć szansę, że jakieś pożądane zachowanie zostanie powtórzone w przyszłości. No i także, by wzmocnić motywację zawodnika czy całej drużyny. Naturalnie, dotyczy to wszystkich w zespole oraz każdego z osobna i przyczynia się do rozwijania umiejętności sportowych, społecznych i mentalnych. Z drugiej strony, trenerzy i nauczyciele doskonale wiedzą, że wyróżnia się, by podkreślić czyjąś indywidualność, wyjątkowość czy unikalność. Innymi słowy, każde wyróżnienie jest zwykle nagrodą, ale nie każda nagroda to wyróżnienie. O ludzkiej potrzebie odróżniania się (nie bycia takim samym jak inni) oraz o potrzebie doznawania aprobaty i uznania ze strony innych nie trzeba przypominać nikomu.

Zadanie na dziś:

1. Przypomnij sobie w jaki sposób ostatni raz wyróżniłaś kogoś w czasie bądź po treningu/zawodach. Jaka była reakcja wyróżnionego zawodnika? Jak przełożyło się to na kolejne ćwiczenie/trening, czy Waszą późniejszą rozmowę?

2. Wyszukaj w pamięci jakiś fakt godny pokreślenia w zachowaniu innego zawodnika z Twojej drużyny. Kiedy będzie najbliższa okazja by go wyróżnić?

3. Może warto sporządzić listę takich faktów dla każdego zawodnika z zespołu i nie szczędzić okazji, by ją regularnie wykorzystać? Budowanie silnego charakteru mistrza, dobrego kolegi w zespole, autentycznie zaprzyjaźnionej społeczności – to też Twoja (trenerze/trenerko) wewnętrzna nagroda za trud i kreatywność w podejściu wychowawczym!

Artur Poczwardowski